Kafamın içinde bir şehir var.
İçinde sen, belki de biz.
Sisli puslu görüyorum bizi.
Bazen karamsar bazen de güneşli.
Uzaklığımızı yakın edemediğimizde kararıyoruz;
Sen güldüğünde ise güneşli.
Ben güneşi hayalimde de hayatımda da bir bahane ediyorum kendime.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta