The Anne Süslemesi Şiiri - İrem Aslan

Sustum mu
Sustum tabi.
Ciğerimden tut da
Gırtlağıma kadar sustum.

Allah’tan boyum kısa
Bana göre bir buçuk metrenin
Bin katı kadar ...

Benim için,
avucuna sığdıramayacağım,
Kendimce kainatın ,
hatta yedi alemin yedisi kadar
Sustum.

Ama bir gör
Tereyağından kıl çeker gibi,
Tüm vücuduna iğneler batar gibi,
Daha da beter ya ,
Diri diri yanar gibi ,
Yuttum acıları bir bir...
Yavaş yavaş ...

Ama farzet ki zıkkım
Yırta yırta boğazımı
İçim bağır çağır
Gözler kan çanağı
Yuvasından fırlayacak gibi
Ağzımda sanki havlu sıkıştırmış
Çığlık çığlığa ağlarken içim
Sustum.

Allah rızası için
Yarabbim beni ,
o rahme düşürdüğüne,
Dev yangınları ,
minicik kıvılcım
O büyük sancıları,
regli dönemi çaresizliğine ,
Düğümleri ,kördüğümlere bağladığı için
Küstüm,
beni doğurduğu için,
Neden sevmedin diye anneme!

Bırak dokunma kimsesizliğime
Boş sözlerle yürümüyor
Peynir gemilerin
Ve ben ne zaman aşka tutunduysam
Sendin benim taze kalan yerim
Söyle,
Şimdi kimin elini tutabilirim böyle güvensiz
Ve kimi sevebilirim temelsiz?

Suçlu aramıyorum ki ömrüme
O sen değilsin ,
Rab böyle münasip gördü
Sen artık sadece bir gölgesin.
Işıklar söndüğünde gidersin.

Bir gün kaldırımda gördüğünde
Cesedime bak gülümse ,
Gerçekten içten gülmedim
Yaşadığım her gün boyunca ,
En çok gitmeyi istedim.
Ozaman dilim dönmez belki ama
Hoşçakal adını anne diye süslediğim
👋 hoşçakal !