Tezkire-i Öz Şiiri - Hikmet Nazlı

Adım Hikmet; sual olunmaz derler
Çocukken alıştım; resim çizerim.
Yetenek herkeste bulunmaz derler;
Maharet var amma sonra çözerim.

Gün geçer büyürüm bir kasabada
Gelmem bir düzene, bir hesaba da
Umutlarım yanar gider sobada
Avare olurum, tüter gezerim.

“Ressam çocuk” üzerimde yaftadır
Hüzün koynumdadır, sevinç laftadır
Annem ayrı, babam ayrı saftadır
Neşe damıtırım, efkâr süzerim.

Öğretmen olmayı istedim önce
Fakülteyi çok geç bitirdim anca
Uzatmak ve rötar boynumda kanca
Huyumdur; bir şeyi epey özerim.

Ruhumda açılır ikinci perde
Sağlam yer etmiştir ayrılık serde
Çabuk sıkılırım hep aynı yerde
Birden başım alır, durmam tezerim.

Oradan oraya sürüklensem de
Tazeyim, arada çürüklensem de
Yeniden inerim doruklansam da
Yaparım silerim, yazar bozarım.

Kıskançlığı yendim, sabrım duruyor
Çılgın zihnim; güçlü hayal kuruyor
Aklım ayrı, kalbim ayrı vuruyor
Hissiyat bazında sağlam sezerim.

Yalana dolana pek vermem meyil
Desteğim; argüman, silahım; delil
Aksi bir huyum var; kasıtlı değil
Yakınımı kırar, dostu üzerim.

Çetrefil sezgiler çelişti bende
Özgün tecrübeler oluştu bende
Empati duygusu gelişti bende
Mevzu denizinde deli yüzerim.

Tez yıllara, tiz şarkılar söylettim
Karikatür sanatına meylettim
Çize çize şu gönlümü eğlettim
Ak kağıda ince ince bezerim.

Gönlümü avutup dolaştırmaktan
Çözülmez işlere dağ aştırmaktan
Hayat yarışında çok koşturmaktan
Bazen zevk duyarım, bazen bezerim.

Sevdam ne uyudu ne de uyandı
Ne gizliydi ne de ayan beyandı
Şaka maka; yaşım kırka dayandı
Aşkta ne kısalır ne de uzarım.

Egsantirik derdin emsalcisiyim
Hezarfen bahsinin timsalcisiyim
Şimdi işçilerin temsilcisiyim
Haksızlığın mezarını kazarım.

Erenler “Hak aşkı sair” diyorlar
Bu yola dönmeli şuur diyorlar
Mahlasım Hikmetî; şair diyorlar
Arada sırada şiir yazarım.