Tezhip Şiiri - Derin Akkurt

Aşk
insana kendini unutturmaz
Varlığın derinleşmesi
Karşılıklı duyguların güzelliğe evrilmesidir aşk...
Zaman; farkımız
vuslat; türkümüz...

Sabah çiyi, akşam pusu...
Ben güneşi öperken sen ayı kucaklıyorsun
Gece nöbetçisi ile gündüz bekçisi gibi düşün
ya da iki yarım kürenin
aynı anda farklı mevsimleri yaşaması...

Mesafe mi?
Yüreğimizde bir nabız atışı...
Işık hızıyla akan bir sevda
Ölçülemez, biçilemez, sadece hissedilir
Çölde su
Uzay boşluğunda kuantum sırrı
Manyetik akışım, kutup yıldızım !

Görünmez olan şerha şerha açılıyor
Batı’da akşamın erguvan kırılması
Doğu’da sabahın sedef tırnakları…
Sen uykunda mırıldanırken adımı
Benim şafağım sırtını okşuyor perdelerinden

Hayatın saçmalığını unutturan en güzel yanım oluverdin
Aşkın en büyük mucizesi
yeni başlangıçların mümkün olduğunu hatırlatması

Sevgilim
Kalbimin manyetik kuzeyi
Ruhumun ateşli güneyi…
Aramızdaki o görünmez akışla dönüyor dünya
Ayrı ufuklar değil
aynı sonsuzluğun çift kanatlarıyız

Gümüş meridyenler kutuplarda kavuşur
Bizim için çizilmiş tezhip sanatıdır
İkimizin “şimdi”si ebediyetin kapısını aralayan bir anahtar...
Dünya eksenini bizim aşkımızla ayarlıyor