Tezgahtar Şiiri - Çağrı Bektaşoğlu

bilmem kaç aşkı boğdum ellerimle
yalnızlık kaç sakız eder be tezgahtar?
kaç şiir örter kusurlarımı?
her şiir yüzüme vuruyor astarım yüzünden pahalı olduğumu.

çarşamba akşamüstü tezgâhtarların mutsuzluğu
şehre her film geldiğinde insanlar ağlamaklı
iki bilet üç liraydı halbuki.
iki bilet üç lirayken her şey çok güzeldi.
iki bilet üç lira diye değil fakat
öyle olsa bu kahpece olurdu biraz

tarantinoyu kim sevmezdi?
”ben sevmezdim”
tezgâhtarlar sevmezdi,
şehre her film geldiğinde ben şiir yazardım
tezgahtar ağlardı ben yazardım
yazdım, yazmasam deli olacaktım

herkes mutsuzdu kimi zaman, ben de pek mutsuzdum biraz
zaten birazcıkdım bu dünyada ben
dün biraz bir kadın sevdim
yarın bir şiir yazacağım biraz

ama şarap içerken sevişmeyin
devrilmesin kadehler
hiçbir şey kalmamış olsa bile
kadehte bişeyler kalsın biraz

umrumda değil yokluğun filan
çünkü susarak da konuşmalı insan
bir satranç sessizce oynanmalı mesela
hayatın sessiz olmalı bir tezgahtar kadar

bir tezgahtar neden bağırısın ki zaten?
ben tezgahtar olsam hiç bağırmazdım
bir palyaço olsam da bağırmazdım
bağır çağır nereye kadar!

hemen de uydurunuz tezgahtarın yalnızlığını
kaç sakız eder ki bir tezgahtar?
hem neden hatırlatıp duruyorsunuz
astarım yüzünden pahalı olduğumu.

alınırım ben hemen herşeye
bir tezgahtar ne kadar alınırsa
o kadar alınırım işte.

neyse

şarap koyun kadehime! kadehim devrilmesin fakat

lafımı bitirmedim yazacaklarım var
yazmasam deli olurdum.
yazmasam bu biraz kahpece olurdu.

zaten neydik ki ne olduk biz
her kadehte biraz devrildik
çiçek pasajı güzel olur akşamları kimi zaman
kimi zaman laleliden bir tramvaya biner
bir kadına aşık olurdum
masmavi olurdu o zaman herşey
bir tarantino filmi gibi olurdu
tezgahtarlar pek bir ağlamaklı olurdu
ben de biraz kahpece olurdum

öf git başımdan çekiştirip durma
bak bi vururum çocuğun olmaz.

geçen gün kendime rastladım aynada
canım sıkıldı birden sinirlendim
”canını sıkma” dedi tezgahtar
”herkes kahpecedir biraz”
”siktir lan!” dedim, sinirlendim
ben kimi zaman sinirlenirim biraz

neyse

”şarap doldur yav” dedim, “devrilmesin!”
ben kimi zaman devrilirim biraz
aslında hepimiz devrilmişiz biraz
bunu da kendi kendime öğrendim

ben aslında her şeyi kendime öğrettim
zaten herkes herşeyi kendi öğrenirmiş
bunu da kendi kendime öğrendim

mesela;

geçen gün bir kadınla seviştim
biraz değil harbiden seviştim
sevişirken şarap içiyorduk
kadehler devrildi biraz

ya işte öyle tezgahta
rsevişmek de devrilmekmiş biraz

şarabı kim sevmezdi
”ben sevmezdim”
tezgahtarlar sevmezdi
ben her şarap içtiğimde ağlardım
tezgahtar sevişirdi ben şiir yazardım
yazmasam deli olacaktım
sesli sesli düşünüp duracaktım.

uzun lafın kısası tezgahtar
sen olmasan ne yapardım kim bilir
kahpece devrilirdim belki biraz
şehre her film geldiğinde ağlardım
her şarap içtiğimde sevişirdim
hiçbir kadının ayak bileklerinde kaybolamazdim belki
ya da unuturdum kendime öğrettiklerimi

şimdi birazcık daha anlıyorum
o terli vücutlar o istasyon insanları
her şey sahteymiş biraz

hem ben Turgut uyar değilim ki
sen de Turgut uyar değilsin
kim ulan bu Turgut uyar?
herkes Turgut uyardir biraz.

şarap koyun, yine devrildik
hoşçakal tezgahtar
hoşçakal.