Tezcan Şiiri - Yusuf Işık 3

TEZCAN

sapan taşından sabırsız
güdük düşlerim umarsız
ayazım sert mi sert
soğuk mu soğuk
sarı gecelerim uykusuz
bu yüzden belki de
hep aynı hayal kırıklığı
hep aynı tükenmişlik duygusu
ve bitmek bilmeyen
ölümcül yorgunluk
ah bir görsen beni
güneşi doğurmaya
acelem var sanırsın
ya gündüzleri kısaltır
ya geceleri uzatırken
yakalarım kendimi
ömrün şafağı sökerken
ben aynı inat
ve aynı telaşla
günbatımına yetişmeye çalışırım
yüreğime el atan azrail
en kararlı haliyle
ya bir kez daha
kapımı çalarsa diye
gücümün doruğundayken
anıların hasarını
zararsızca onarma çabasındayım
sevgi yağmurları dinip
ne yapacağı belli olmayan
fırtına patlamadan önce
iç dünyamın
acımasız işkencelerinden
kurtuluşa çıkmalıyım
bu yüzden belki de
duygularım bu kadar arsız
bir o kadar tezcanlı
ne çare ki
tamirden yeni çıkmış
yaralı yüreğimin
rayları paslı
gidilecek yere varamaz
son ışıltılarını saçan
sönük yıldızlar gibiyim
her gece düşüne yatıp
her sabah
yeniden yeniden
başlamama rağmen
ne kendimi değiştirebildim
ne de gökkuşağına ulaşabildim
bu yüzden işte
benim sabrım
hiç sınırsız olmadı
acelem de
telaşım da
tezcanım da
patladım hep volkanlar gibi
kendimden özür diliyorum
zamanı doya doya
eme eme yaşayamadım
hep bir şeylere yetişme tutkusu
ahtapot gibi sardı beni
ve bu yüzden belki de
telaşlı sabırsızlıklarım
hep benden bir adım
önde gider oldu…8.3.2014