Tezatlarınla Sen Şiiri - Celalettin Tokmak

Bazen güneş olup doğar ufkuma
Bazen karanlığa gömüyor beni
Bazen zehir olur girer kanıma
Bazen şifalara sunuyor beni

Bazen yanağında güller açıyor
Bazen gözlerinden nefret saçıyor
Bazen unutuyor günler geçiyor
Bazen hatırlayıp soruyor beni

Bazen kalbim çalar, bazen çaldırır
Bazen vurur yere, bazen kaldırır
Bazen yanağından bûse aldırır
Bazen peşi sıra yoruyor beni

Bazen kaşlarını çatmış oluyor
Bazen ellerimi tutmuş oluyor
Bazen yumruklayıp itmiş oluyor
Bazen kollarında sarıyor beni

Bazen gözlerimden yaş olup akar
Bazen bakışıyla içimi yakar
Bazen ceylan gibi peşine takar
Bazen kendi gelip buluyor beni

Bazen gökyüzünde kanat çırpıyor
Bazen beni görüp, yoldan sapıyor
Bazen bilmiyorum, neler yapıyor
Bazen hep yanına alıyor beni

Bazen belâ gibi gelir başıma
Bazen peri olur girer düşüme
Bazen kurşun olur değer döşüme
Bazen yanağımdan öpüyor beni

Bazen hep görünür, bazen kaybolur
Bazen hayâliyle karşımda durur
Bazen cellat gibi, başımı vurur
Bazen deli gibi seviyor beni

Bazen sırt çevirir bakmaz yüzüme
Bazen deli dolu uymaz sözüme
Bazen gözlerini diker gözüme
Bazen uzaklara atıyor beni

Bazen bir an bile uzak durmuyor
Bazen bir giderse geri gelmiyor
Bazen sözlerime cevap vermiyor
Bazen suâllere tutuyor beni

Bazen bir ok atar zehirdir ucu
Bazen bir söz söyler acımı acı
Bazen oluyorum başının tacı
Bazen pazar pazar satıyor beni

Bazen kaçar gider el gibi olur
Bazen dudakları bal gibi olur
Bazen yanakları gül gibi olur
Bazen elemlere katıyor beni

Bazen şu gönlüme azap gibidir
Bazen güneşlidir, bazen tipidir
Bazen Celâl için îdam ipidir
Bazen hayatlara salıyor beni

6 Mayıs 2004 MUŞ