Ay odama doluyordu,
odam loşça aydınlanıyordu,
yanımda naaşın beni kucaklıyordu.
Fiziken gerçekleşmemiş
ancak her gün defalarca yaşanmış
sevişmelerimizin ekosu yankılanıyordu
Karanlık ortalığı aydınlatıyor
sen varken yaşadığım sensizliği
hafızalar bir anda bir tıkırtıyla geri getiriyordu
Karanlık geceyi aydınlattığı oranda
öfkemde sevgimi yüz üstüne çıkıyordu
Kızgınlık içindeki sevgi mi ölecekti
yoksa sevginin içindeki
belki de- kızgınlık tohumu
rengarenk çiçekler mi verecekti
Aşkın harmanında öfkenin oranı kaçtı acaba?
Leila Monelli
Kayıt Tarihi : 24.9.2018 11:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bazıları ardışık olmalı
güvenin olmadığı ilişkilerde bırakın aşkı sevdayı, arkadaşlık dahi kurulamaz elbet
sorunsuz bir ilişkinin sağlıklı olmadığını düşünüyorum
mesele;
aynı gemide olabilmekte
fırtına da olacak
dalgalar da
yeter ki akıldan kopmadan
aynı kalpte atabilmek
öfkeyle aşılanınca
kızıla bürünür elma
aksi halde tadı tuzu eksik kalıyor
diler düşte
diler gerçekte..
Bana göre, güvenin olmadığı yerde aşk filizlenemez...
Açsa bile bir eşek gelir üstüne işer ve filizi yakar... :)
Aşk, korumalı bir ortamda filizlenir, çiçek verir...
Güven, anlaşma, diyaloğ, aşk ekilen yerin çiçeklerinin açabilmesi için tohumu korumaya alan ögelerdir.
Öfkenin sınırlısı iyi gelebilir, fazlası amonyak etkisi yaratır. :)
Her neyse aşk, konuşması kolay yaşanması zor bir duygudur.
Ya da yaşandığında tarif edilmesi de imkansızdır belki...
TÜM YORUMLAR (2)