Tezatlar Şiiri - Ramazan Özütürk

Zamandan bir nebze buruk saatler
Gecenin koynundan düşü çalarmış
Kör kuyunun köründeki vaatler
Günün gündüzünden şaşı bakarmış

Dikenle omuz omuza gelincik
Kuş dost olmuş aslana, ötür cik cik
Filler karınca yanında körpecik
Kalınca bedenden kaşı çatarmış

Mor ötesi yıldızında üzgünlük
Güneşe göstermez bir tatlı günlük
Mars dünyaya tanımıyor özgürlük
Yaşamın sırtından beşi çekermiş

Kışlar kucak açmaz kar yağışına
Yaz sevinmez güneş yakışına
Bol bol ödül verilir çağ dışına
Zamanı kahraman eşi bilirmiş

Yarışta bertaraf eder tezini
Kardeşi zanneder ışık hızını
Yıldızlar savaşında sekizini
Teneffüs etmeden leşi sayarmış

Kökünü salmıyor ağaç toprağa
Şahin puslanmıyor sevecen dağa
Gül dikenle oynaşır, küsmüş bağa
Bülbül kartal ile yaşı dökermiş

İnsanlar manasız irfana gider
Sürüsüz bir çoban sürüyü güder
Bulutlar tepeden yağmur seyreder
Kendi göz yaşını kışı görürmüş

Zaman tepti kalbimizde sevgiyi
Tezatlar yurdunda verdik vergiyi
Her şeyin tersinden yedik darbeyi
Özütürk gönülden kanar dururmuş