Tezat ve yine kelimeler…

Tezat ve yine kelimeler…

Körelmiş kaleminden damlıyor
Gözlerinde peydahlanmış hüzün
Harflerin gölgesinde raks
Kelimeler karşımda tek yekun
Titriyor sesler, derinlerde ritüel
Piyanonun sırtında kanun
Payidar olmuş bir boşluk, an…

Kurumuş yaprakları
Dudaklarının kırmızısı
Sağlı sollu savrulmuş
Susuzluğunda toprağın bir gül…
Nehir kıyısında, şehrin ışıkları
Ayaklar kendilerini sayıyor
Rap rap, orospular etrafımda fink atıyor…

Yıkımın çiçekleri
Bilmem kaçıncı katında
Beline kadar sarkmış
Kırmızı geceliğiyle
Siyahında kahve kokulu saçların
Savruluyor önümde
Dudaklarından dökülen ıslak kelimeler…

Tos duman etraf
Cengâverler arenalarda
Ben burada gençliğimde bertaraf
Sırtımda bütün kahırları
Bükülmüş belim elimde orak
Varlığımı parçalıyorum
Yarım yamalak…

Sen, sen yıldızların ortasında
Karanlık ay, ebedi yalnızlığında
Bitmeyen üç nokta
Urami bushi
Yıkımın çiçekleri
Son sigaram…

Geceme sızan ince çıplaklığın
Kanatsızlığında açık gözlerin
Kıvrımlarında uzun saçlarının
Elinin altında kıvrılmış
Karanlık gölgeme bürünmüş
Gerilmiş yayın
Meleğim…

Turuncu sabahı
Üşümüş ayakları
Bir anlık zamanda uyku
Mahmur bakışlı
Nerden çıktın
Çıplak kolların
Ayaklarımın altında yarım bir rüya…

Yarım yüzün, yüzsüzlüğün
Suçlu güllerin sivri dilleri
Yıkımın çiçekleri
Silinmiş hafızalarda bir bıçak yarası
Sonsuz bir hülya
Buda nesi, derinlerden gelen
Ruhumu ısıran kadın gıcırtısı…

Suflör
Tiyatro sahnesinde
En önde, unutulmuş maske
Kanlı ellerimde
Gülücükler, zavallı seyirciliğim
Zihnimde kahverengi gözlerin
Yine kelimeler senin peşinde
Ve perde…