Tezat Şiiri - Hatem Kardeşler

Gözlerin bir aşkın parıltısını,
Gönül birine sevdalandığını gösteriyordu…

Gözler yaşayan ölüye ümit,
Yok olan kalbe mutluluk veriyordu…

Elde kaybolan kitabın,
Son yaprakları çevriliyordu…

Neden sonra bir cümle okudum kitaptan;
“O sevdayı yalnız sevenler görüyordu…”

Bu kadar çıkmazın içinde kader,
Bizlere o kördüğüm ağını örüyordu…

Ve kafamı kaldırıp baktığımda,
Büyük böcek,küçük böceği öldürüyordu…

Bunca umutsuzluklar içerisinde bir şarkı
“Ne güzel şey yaşamak…” diyordu…

Ve bu çirkeflerle dolu hayatta,
Bir kız bana el ediyordu…

Gönlüm ona belki çok acıyordu,
(Kim bilir belki de onu)
Canından çok seviyordu…

(Hasret İçimde Bir Dağ) Kitabından