Ne tuhaf değil mi,
Hem nefret ediyorum hem de büyük bir tutkuyla özlüyorum seni...
Söylesene nasıl bağladın beni?
Gözlerimde yok oluşunu yaşarken arsızca nasıl oluyor da tekrar doğabiliyorsun?
Unuttum derken hangi akla hizmet yeniden hatırlanıyorsun?
Tamam, gecenin bir yarısı özleminle başa çıkamayacağım hadi git şimdi...
Şafak vakti senin zamanın sevgili...
Kayıt Tarihi : 2.2.2012 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!