Tezat Şiiri - Mustafa Emre Kahraman

Çek, git, karşımdan
Sen değil miydin ki yarısı yüreğimin
Yüreğimi, vur, da, git
Unutmamak değil miydin
Unutamamak
Beklemek değil miydim
Hep bekletilmek
Çek, git, gözlerimden
Sana bakmasınlar
Çık, git, hayatımdan
Hoşça kal, yarınlar

Git hadi, hadi, git
Gitmek değil mi göbek adın
Adını kutsarcasına git
Beni yakarcasına
Bir yangından kaçarcasına
Lut’un helakına bakarcasına git
Git
Git ki,gidişler şahlansın, kırat misali
Git
Git ki, acı vermesin varlığın, varmışsın gibi

Bit şimdi, uzama, bit
Bir bitişin yalnızlığı süslesin hüzünlü düşlerini
Öyle yan ki
Öyle acısın ki yüreğinin bam teli
Öyle bir bit ki
Bitmek kelimesi kabul etmesin tarifini

Bit hadi, durma, yit
Yittiğimin resmidir bu
Yitiğim şimdi, ardından ağlar mıyım
Yiğidim
Elimde küçük bi resim
İçinde en mağrur küçüklüğüyle sevdiğim
En yalın gülümsemesiyle sular önünde
Yiğidim, sevdiğim kocca kadın da olsan
Ardından koşar mıyım

Git, dönme,çek, git
Ne kızgın yaz
Ne turuncu sonbahar döndürür seni
Mevsimlerini de al, git
Ne de olsa tek mevsimdeyim gayri
Gayri umud etmeyi sana bıraktım
Ne İstanbul ne Çukurova
Yedi bölgenin yedisi senindir
Al, senin, git
Yedi kat cennet
Yedisi de senin olsun
Mavi gök başımdan aşağı devrolsun
Gün olsun
Devir dönsün, devrolsun
Sevenlerin kavuştuğu güne git
Sevenler kavuşuyorsa şayet
Bigün bi yerde
Orda olurum ben de
Sen git, bekle,
Buluşuruz elbet, o gün, o yerde

Mustafa Kahraman