Tezat Şiiri - Ahmet Nuri Turan

Vakit, yine uykusuz bir ikindi üzeri,
Gölgem yine perişan, süpürüyor yerleri.

Bir yorgunluk, su gibi içmiş bütün ruhları,
Vadiler yargılıyor şimdi tüm dorukları.

Umuda umutsuzluk şerbeti içirilmiş,
Şehre sanki griden bir örtü geçirilmiş.

Ses yok cümle insandan, ne böcekten, ne kuştan,
Cılızca haykırıyor varoluş, varoluştan.

Bir yaprağa elini süremezken fırtına,
Dizleri üzerinde seyrediyor bir bina.

Bu nasip uzanmışken tüm Ashab-ı Kiram'a,
Bense düşünmekteyim, sığınıp ittikama (*)