Teyzesinden Hüma'ya Şiiri - Zehra Yaden

Menekşem,
Damlaya damlaya, sert akmadın ya bu diyara..
Her gün yalvarıyorum Allah'a,
Yollarımız çıksın diye iyi insanlara.
Benim kendime hayrım dokunmaz ama,
Korurum seni kahramanı olmayan bu dünyada.

Saç tellerin avucuma düşer,
Teyzene bakma öyle menekşem,
Sana dahi acımaz bu hâşin beşer.
Senin adına kaygılanmak bana yeter.
Masumiyetine kıyamamazlığımdan,
Bazı zaman sözlerim yüreğimde titrer..

'Seninle..' kelimesini çok seviyorum..
Şimdi sana taşıyor;
Seninle ilk oynayacağımız, ve hep senin kazanacağın o oyun..
O oyun, ben de küçük bir çocukken annen ile oynadığımız o oyunlardan biri olur. Bunu umuyorum..

Sudan farksız zaman, sana aktı.
Anmakla bitiremediğim hatıralar,
İçine seni de dahil edip yüreğimi yaktı..
Annenden, babandan sonra,
Benim de sana öğretmek istediğim şeyler var bu hayatta..

Şimdi sen bakmaya bile kıyamadığımsın.
Olur da incinirsen bu hayatta, ki incinirsin mutlaka, taa kalbinden kırk parçaya bölünürsün, bir yandan ağlarken, bir yandan da gözyaşının tadına bakarsın, belki tuzlu bulursun..
Acından ölsen de, kimseyi incitme.

Ailen seni her zaman koruyamaz,
Bazen de kendin koşarsın belaya.
Fakat benim minik menekşem;
Kolay kolay insanlara güvenme,
Güvenmiyorsun diye kimseye,
Yarı yolda bırakma kimseyi..

Zehra Yaden

[ 26 Ekim 2024 ]