TEYZEMİN
ARDINDAN
Boş kaldı teyzemin evi.
Bir yas sardı koca köyü.
Olmaz olaydın korena
İnsanlığa kara büyü.
Tek başına kalıyordu.
Komşuların seviyordu.
İllet hastalık yüzünden,
Öldürme Allah diyordu.
Dağıtmıştı oğul kızı.
Alnı açık aktı yüzü.
Bayramla gelen hastalık
Göstermedi ona güzü.
Bir de evin tamir etmiş.
Fazla eşyasın dağıtmış.
Dünyada rızık bitince
Fark etmiyor altmış,yetmiş.
Sefildi ikizin eşi
Yaşarken çok gördü kışı.
Sürekli dışarda oldu.
Altı çocuğunun beşi.
Tıraşların ağ gelini
Uzat öpeyim elini.
Ben şimdiden özlüyorum.
Batasıcayla dilini.
Tekrar öksüz Bedir dayım
Bana kurur Sarız suyun.
Meleklere yoldaş teyzem.
Ölmedi yaşıyor sayın.
Zor günlerin biliyorum,
Mekan cennet diliyorum.
Hurilerde mutlu şimdi.
Onlarlasın sanıyorum.
01.09.2020
Fikri Avşar
Teyzemle birlikte bütün takipçileriminde geçmişlerine rahmetler diliyorum.
Fikri Avşar 2
Kayıt Tarihi : 10.9.2020 09:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!