Teyyare Şiiri - Ayşe Uçar

yağmurun nemiyle gürbüzleşen tohum
rüzgârların fısıltısıyla çılgın çılgın raks eyleyen çoban püskülü
nazlı nazlı bahara yürüyen tozlu patikalar
göğsünüzde sığınacak
bir yer var mı

bana da

dumura uğramış bir ruhun
kanatlarından kesik kesik akan kanı durduracak
ağrısını dindirecek ilacınız gözyaşlarımı silecek
mendiliniz

fırtına yılgını bulutların gölgesini
üstümden çekecek sıcak bir el sıcak bir kucak
üryan çığlıklarımı duyacak bir dağ
ortasında oturup ağlayacağım
uyuyacağım
bir göl
var mı

annem çiçeği kadar kadifeden yumuşacık
babam kadar mert özge can

her yok
oluşuma sebep
kem kederlere inat
yeniden doğurmak sancısından muzdarip yüreğimin
damarlarında küflenmiş kan çekirdeklerinden üreyen
yalnızlığımın kimsesiz ayaklarını kıracak
alnının ortasından vuracak
bir silah var mı

şansı yaver gitmeyen talihimin
üzerinde rehin açan zambakların kokusu kadar uçucu
düşmanlarımın üstüne yürüdüğüm ucu sivri keskin dilimle
çocukluğumdan kalan en güzel paye
kağıttan tayyârem

özgürlüğüm

her sızlandığımda
gözlerimin elâsına doğacak güneş
kalbimin morartısına parlayacak hilâl n e r e d e !

................

1804202514:41