Texcoco Gölü* Şiiri - Kenan Mert Gülveren

Kimi arıyordum ki,
Texcoco gölü civarında bile,
Bulamayacağım maskelerin ardında...
İpekli beyaz perdelerin...
O pek süslü motiflerinin arkasında.
Kimi arıyordum ki?...

Neyi ispata çalışıyordum ki,
Tanısamda hiçte yakın olmayan
Kaf dağına yolladığım,
Duygularıma....
Neyi ispat ediyordum ki.?

Ne bekliyordum ki,
Çok yoğun geri geliyor.
O eski ben geceleri...
Sabaha geçiyor biliyorum...
Beklerken....
Sabaha da kalmıyor bazen...
Ne beklerken ki?

Neden anlatıyordum ki...
Ben bile anlamıyorken...
Onları, senleri, herkesi...
Neden?

Peki, yaşıyor muydum ki,
Anlatırken düştüğüm....
En keskin oyuklardan,
Dışarı çıkarken,
Tuzaklardan kurtulup..
Maskelere, motiflere kanmadan....
Çöl sessizliklerinde bildiğimi koştururken...
Kurtulup yaralı, ölemeden...
Evet!!!.. ölemeden kurtulup...
Peki, artık yaşıyor muydum ki....?

Kime, neyi, Peki!! neden anlatıyordum ki...?
En büyük aydınlığımı,
Yaşatmaya çalışırken...
Bu yarı loş, yarı karanlık odada.
Çok zor unutmak....

Unutmak çok zor...
Vazgeçiş unutmaktan zor.

Sabahları hatırlıyorum....
Hatta sabaha da kalmıyor bazen...

Sen yoktun artık...
Ve sen yokken...
Soruyordum kendime..
Ateşten kızıl gecelerde...

Sen yokken...
Ben kaç eksiktim...