Tevhid-i Aşk Şiiri - Mehmet Çakır

Mâsivanın sahibisin, Sen Mevla’m,
Biz deryada, bir damlayız sadece…
Yerle gök birleşir, istesen Mevla’m,
Heybetin emsalsiz, Sen’sin en yüce…

Şah damarındasın, Sen’siz solunmaz,
Verdiğin nimetin, eşi bulunmaz,
Sen’in kudretinden, sual olunmaz,
Sözler kifayetsiz, Sen’deki güce…

Bir emrinle bütün, yağmurlar diner,
Tek hamlenle dünya, tersine döner,
Sen istesen güneş, bir anda söner,
İsteğinle olur, gündüz ve gece…

Yaratılan her şeyin, var nedeni,
Topraktan var ettin, canlı bedeni,
Geri çevirmezsin, tövbe edeni,
Merhametin sonsuz, rahmetin nice…

Esrarlı yarattın, şu mâsivayı,
Binlerce yıldızı, güneşi, ayı,
İnsanoğlu çözemedi doğayı,
Yarattığın her şey, hala bilmece…

Nasıl bir dengede, ibret-i âlem,
Cevap veremez, ne akıl, ne kalem,
Adını anana, hiç gelir elem,
Huzura dönüşür, o an her hece…

12.01.2008
VEZİRKÖPRÜ