Tevhid Asrı Şiiri - Mahmut Zahit Kiriş

Tecrübelerdir insanı insan yapıp layıkıyla yaşatan
Vermeyin artık önemi, şu kâğıt parçası paraya
Bizi biz yapan aşktır, sevgidir aramızda olan
Kıymet bilmeli her anı, sonunda hesap var Mevla’ya.

İşte bak! Bir garip daha göçtü bu tarladan, sessiz
Dünyalıktı tek davası, Rahman ve Rahim’den habersiz
Görmedi ah o gözler, ölü toprak ve tohumdan çıkan meyveler
İblis kıs kıs gülerken, ağlayan melekler…

Üzüldüm, neden duymaz bir hâl alır diye beşer
Düşündüm, nasıl bir çözüm bulurum diye ben
Anladım, anlatmayınca hakîkati hakkıyla sen
Var olmaz oralarda, nurdan huzmeler.

Ey gafil! İllaki bir suçlu arayacaksan, dön aynaya bak
Elin tespih tutuyor diye, sandın mı Allah sana sormayacak?
Haydi! Açıl etrafına, başla en yakınından, olma kendine Müslüman
Müjdeler olsun! Yirmi birinci asır tevhid asrı olacak.