Tevfik Lav Şiiri - Mehmet Demirkapı

Ölüm yoldaydı,
Gençti.
Ya bana yakın,
Ya benim kadar.
Ya da benden biraz büyük…

Ne fark eder?
O ailesine gidiyordu.
Bilinir mi?
Son nefes nerde nasıl verilir?
Bilseydi “Tevfik Lav”

Ölüme koşar gibi gitmek,
Gitmek gerekir biliyorum.
Sevgiliye koşar gibi,
Canana kavuşur gibi,
Kavuşmak ölüme…

İşte öyle bir an!
“Yaşayan ancak bir kere yaşıyor,”
Doyamazsın ölüme…
Bir an ve bir an!

Sonrası, öncesi var mıydı?
Yok muydu?
Masal mı, rüya mıydı?

Sevenlere selam olsun.
Sevilenlere selam.
Bu dünya fani,
Baki ötesi…
Bilenlere selam,
Bildirene selam…

İzmir 04/05.04.2004