Tevellüt Şiiri - Serdar Atabay

Tevellüt yetmiş yedi,şafak vakti doğmuşum.
Ezan ile yoğrulmuş,Bismillah sözüm benim.
Vatanıma bağlandım,bağrımdaki aşk ile,
Hilâline vuruldum,Bayrağım özüm benim.

Aslım Türkmen,Türk benim! Bilin Oğuzun boyu.
Kula kulluk etmedi, yiğit Avşar’ın soyu.
Kırşehir de obası, Kızılca köyde toyu.
Özbağı’na har düştü,yanıyor közüm benim.

Allah’tan başkasına,hiç boynumu eğmedim.
Helâl düştü canıma, harama el değmedim.
Sarıldım kitabıma, inkâr için doğmadım.
Cemâlini ararım,Kıblede gözüm benim.

Gam,kasavet,belalar,gelip beni bulsa da.
Vatan için ölürüm, canıma mâl olsa da.
Şehit olsam uğruna,gonca gülüm solsa da.
Şükür Allah’ım sana,aktır ak yüzüm benim.

Canımı can eyledim,yiğit ile mert ile.
Sonu azap olsa da,uğraşırım dert ile.
İyi dosta gardaşım,hesabım namert ile.
Bakılırsa görülür,bellidir izim benim.

Nefsime gem vurarak,gönüllere bakarım.
Kapılmışım deryana,sularında akarım.
İçimdeki ateşle,şeytanı da yakarım.
Abdestimi alınca,kırılır dizim benim.

Okyanusu kucaklar,dertlerle barışırım.
Yıldızlara tutunur,göklere karışırım.
Serdar’ım gözüm kara,güneşle yarışırım.
Yoluma set konsa da,kesilmez hızım benim.