Tevellüt Şiiri - Reh Nûma

değil mi ki ,
yaşımın uç verdiği zamandım
sırlarla dolu hafızasıydım suyun
ve geceye göz kırpan ilk yıldızın
her şeyi başlatan ezgisiydim kainatın
havaya düşen ilk cemresiydim 20 Şubat'ın ;

_öyleyse neden doğamıyorum ?

değil mi ki ,
ben bütünü oluşturan parçasıydım,
tüm bedenimle..
hem de kendimdim
neden içimdeki hiçbir şey,
-hüzün bile- bana ait değil ?

değil mi ki ,
yıllar yıllar sürmüşse oluşturulmam ;
efsanelerden , imgelerden, mefhumlardan..
neden içinde kendim olabileceğim bir hikâye,
bir sözcük bile bulamadım bugüne dek?

maviye ram olmuş göğun altında
söyleyecek yeni bir şey kalmamışsa
her cümle , her mısra, her şiir
defalarca seslendirilmişse ;
ben hangi çığlığın aksiyim ,
hangi sükutun vaveylası ?

denizin ve gecenin gizlerini
peşi sıra sürükleyen
yakamoz olsaydım ben ,
nasıl böyle sorgulardım
kendini doğurmayı ve yaşamayı ?

değil mi ki ,
gücüm sormaya yetiyordu ;

neydi peki ,
beni
'ben' eden ?