Tevekkül Şiiri - Fatima Humeyra Kavak

ELEST VE FATİHA ALLAH, Bilinmek kendi güzelliğini seyretmek diledi. Zatından zatına tecelli etti. Alemleri ve kullarını yarattı. ……………………………… Renkler boyutların derinliklerinde henüz tohum halindeydi. Nağmeler gizli besteler gibi ruhlarda saklı, Ve zaman nakşı kader fırçasından vurmamıştı ufuklara İlahi gergefte mekan ince bir mimari tuzakta, EZELDİ BU… Billur gibi taze ve serin Büyülü-esrarlı… Tatlı iklimler dolu desen desen evrenlerde, Pırıl pırıl gizli alemlerin mana bahçelerinde, Güzellikler iç içe birbirini kovalıyor EZELDİ BU… Ruhlar raksediyor ahenk ahenk, Gönüller nuş ediyor renk renk, Binbir pencere binbir ışık; İç içe alemleri geziyor, EZELDİ BU… Allah kendi güzelliğini seyrediyordu, İlahi sanatının sonsuz penceresinden, Yarattığı bestenin doyulmaz nağmelerinden EZELDİ BU… Bir niyaz diledi bu şaheserinden Ve sonra birden, Ezelin sinesinden, Varlıkların her zerresinden, Sonsuz boyutların binbir köşesinden Bir nağme doğdu yeniden, Güzelliğin şiddetinden, İdrakleri yok eden… ………………………………….. Allah’ın mana dudağından, Hilkat sırrındaki adağından, İlahi bir beste sevda odağından: ELESTÜ BİRABBİKÜM? .. (ben sizin rabbiniz değil miyim?) …………………………………….. Seslerin en güzeli, Kulluğun ezeli, Bir sevda gibi alemleri sardı, Bütün idrakler eridi,sanki alevde bir kardı, Doğmamış atomlarda,mekanlarda,bir raks ceryanı vardı, ……………………………….. Ezelin saati yoktu, Kalbi durmuş mest olmuş; Hep öyle kalmak diledi. Öyle oldu… O an ölmezliği buldu, Ezel elestle doldu… …………………………………. ELESTÜ BİRABBİKÜM? Herkes benliğinin en derin köşesinde, Ve erişilmez ufukların ötesinde, Enfüs ve afaklarında ilahi senfoninin sesinde Eridi,yok oldu kendi varlık kafesinde Fakat ilahi emir yaşıyordu düşüncenin her nefesinde: BEN SİZİN RABBİNİZ DEĞİL ‘MİYİM? …………………………………………… Varlık yitirdi mecallerini kesrette, Sanki her şey yokluğa kaçmak için hasrette, Boyutlar dürülmüş katlanmıştı perde perde… Nefs,adem aynasında seyretti yokluğunu sonsuz Mahreklerde Kül zerresi gibi soldu varlıklar, Yalnız bir niyaz kaldı gönüllerde, Ufuklarda bir mucize, Her şey silindi bitti evrende, Bir ilahi nağme kaldı ezelde: ELESTÜ BİRABBİKÜM? Allah bilinmek istedi ve yarattı: Ezelin billur sinesinde her şey silindi,adeta kendini yokluğa attı… ………………………………. Sonra bir an, Sanki Allah katından, Onun yüce sanatından, Bir mucize doğdu: İlahi bir ney sanki niyaz seli, KALB-İ MUHAMMEDİ’DEN, ALLAH’IN ŞAHESERİNDEN BİR HAZ:”BELA” DEDİ EFENDİMİZ, SARSILDI MEKAN, YÜREKLERDE CAN, BİR MÜJDE VAR ŞİMDİ EZELDE,ONUN SOLGUN ÇEHRESİNDE BİR BAYRAM RAKSEDİYOR.ENFÜSTEKİ AFAKTAKİ HER YERDE. EVET,ŞÜPHESİZ RABBİMİZSİN DEDİ EFENDİMİZ; SULATNIMIZ,FAHR-İ KAİNATIMIZ,MUHAMMEDİMİZ,CANIMIZ, KURTARDI EVRENİ,BİZİ; TÜKENMİŞLİKTEN… SİLİNMİŞLİKTEN… Bir bayram vardı dürülen boyutlarda yeniden, Açıyordu bir gonca gibi evren, EFENDİMİZİN NİYAZ ŞEBNEMİNDEN ………………………………. VE ALLAH EFENDİMİZİN NİYAZINDAN, ONUN GİZLİ DUASINDAN ÖYLE BİR HAZ DUYDUKİ, YENİDEN CAN VERDİ ALEMLERE RAHMAN… ………………………………. Ve emretti:LEVLAKE LEVLAK,LEMMA HALAKTÜ’L-EFLAK (SEN OLMASAYDIN,SEN OLMASAYDIN ALEMLERİ YARATMAZDIM…) ………………………………………. Ve emretti:insanları senin sırrından,Ahsen-i takvim şenimden ihya ettim. Çıktı renkler,nağmeler yerinden, Bir sürur sardı ezeli derinden, Kurtuldu mekan saklı tuzağından, Cü-u huruşa geldi eflak, Birlikte raksa başladı enfüsle afak… Bedene aday,o anda yalvardı toprak… …………………………………. Sonra katıldı ruhlar fahr-i alem yoluna: Bela dediler, Ve Allah emretti: SADIK KALARAK AHDİNİZE AK YÜZLE GELİN MAHŞER SEFERİNİZE… …………………………………. Ezel yeniden aşka boyandı, Tüm bu harika sahnenin nakli bize fatiha’dandı… ……………………………….. Elest bitmez, Yaşar ezelin taze seherinde Sevgiler yitmez, AYRILIKLAR SON BULUR ELESTTEKİ YERİNDE… …………………………………. Ve biz uzaklarda, Yitik karanlık tuzaklarda Kör,sağı dolaşırken habersiz, Fatiha,günde kırk kez eteğimizden elsiz: Ezelde bir bahar secdesine, Eletsin muhteşem sinesine… …………………………………. O namazın ezanı:hamd allah’ın rabbilalemin Hatırlatır elestteki anı, Meleklerle dolar zemin,fatiha bu yüzden ledün’den gelir.manada buna FAHR-İ ALEM DAVETİ denir… …………………………………. Yine fatiha’dan Yeniden varoluş sırrımız: RAHMAN SONRA RAHİM SIRRI VERİLİR GÖNÜLLER EFENDİMİZİN YOLUNA SERİLİR… ………………………………….elestte ettiğimiz yemin:maliki yevmi’ddin İle arındı nefs Yol oldu afaklar ve zemin… …………………………………….. Gönül ekranlarında şimdi, Ayrılık hasretleri dindi, Binbir ışık sonsuz renk,parlar efendimizi görenedek, Ve manada doyulmaz zevk İyyake na’büdü ve iyyake nestain Efendimizin nazlılar için niyazı Sonsuzlukta daim olan namazı… …………………………………… Bizi sırat-ı müstakime hidayet eyle, Eriştir bizi Allah asfaltından eletse O ilahi neyle ………………………………. Eletsin seyranı Bitmeyen bayramı, Nazlılar fazında, Allah kendi güzelliğini seyreder, Efendimizin namazında… ………………………………. Ve alemlerde bayram, İksir dağılmış can pazarından Besteler inmiş atomlara Allah sanatından. Ve fatihadan, Sonsuz nimet dağılır Allah sofralarından, Veliler doğmuş Muhammed nazarından, AYIRMA BİZİ KENDİLERİNE İNAM OLUNAN NAZLILAR YOLUNDAN… …………………………………….. HİKMETLERİN EN YÜCESİ: DAHA BİLMEZKEN İSMİMİZİ, EVRENİN İNCİSİ, EFENDİMİZ KURTARDI BİZİ… …………………………………. Ne dallin ne mağdubin yolunda bırakma nefsimizi, Evham tuzağından kurtar hepimizi, Ve amin! Yüzü suyu hürmetine; o aman ve emin, VE MA ERSELNAKE İLLA RAHMETEN LİL ALEMİN…