Tevekkül Şiiri - Şükrü Atay

~ VAİZ KÜRSÜDE ~ MEHMET ÂKİF ERSOY MÜTEVEKKİL “KADERMİŞ” Öyle mi? Haşa, Bu Söz Değil Doğru – Mehmet Akif Ersoy “KADERMİŞ” Öyle mi? Haşa, Bu Söz Değil Doğru; Belanı İstedin, Allah da Verdi… Doğrusu Bu. “Çalış” Dedikçe Şeriat, Çalışmadın, Durdun, Onun Hesabına Bir Çok HURAFE UYDURDUN! Sonunda Bir de “TEVEKKÜL” Sokuşturup Araya, Zavallı DİNİ ÇEVİRDİN Onunla MASKARAYA! Bırak Çalışmayı, Emret Oturduğun Yerden, Yorulma, Öyle ya, Mevla Ecir-İ Hâsır İken! Yazıp Sabahleyin Evden Çıkarken İşlerini; Birer Birer Oku Tekmil Edince Defterini; Bütün O İŞLERİ RABBİM GÖRÜR, VAZİFESİDİR… Yükün Hafifledi… Sen Şimdi Doğru Kahveye Gir! Çoluk Çocuk Sürünürmüş Sonunda Aç Kalarak… Hüda Vekil-İ Umurun Değil Mi? Keyfine Bak! Onun Hazine-İ İn’amı Kendi Veznendir! Havale Et Ne Kadara Masrafın Olursa… Verir! Silahı Kullanan Allah, Hududu Bekleyen O; Levazımın Bitivermiş, Değil Mi? Ekleyen O! Çekip Kumandası Altına Ordu Ordu Melek, Senin Hesabına Küffarı Hak-Sar Edecek! Başın Sıkıldı Mı, Kafi Senin O Nazlı Sesin: “Yetiş” de, Kendisi Gelsin, Ya Hızr’ı Göndersin! Evinde Hastalanan Varsa, Borcudur: Bakacak; Şifa Hazinesi Derhal Oluk Oluk Akacak. Demek Ki : Her Şeyin Allah… Yanaşman, Irgadın O: Çoluk Çocuk Ona Ait: Lalan, Bacın, Dadın O; Vekil-İ Harcın O; Kahyan, Müdür-İ Veznen O; Alış Seninse De, Mesul Olan Verişten O; Denizde Cenk Olacakmış…. Gemin O, Kaptanın O; Ya Ordu Lazım İmiş… Askerin, Kumandanın O; Köyün Yasakçısı; Şehrin De Baş Muhassılı O; Tabib-İ Aile, Eczacı… Hepsi Hasılı O. Ya Sen Nesin? MÜTEVEKKİL! Yutulmaz Artık Bu! Biraz Da Saygı Gerektir… Ne Saygısızlık Bu! HUDA’YI KENDİNE KUL YAPTI, KENDİ OLDU HÜDA; Utanmadan Da “TEVEKKÜL” diyor bu Cür’ete, Ha?!.. Mehmet Akif Ersoy Safahat – 4. Kitap (Fatih Kürsüsünde)– S.267-8 TEVEKKÜL🌾 DOST YÜREĞİNDEN SÜZÜLENLER (Sonsuz teşekkürlerimle) Türkmenoğlu deşme yaram Yok ki bir yer gide varam Diri bir can, yok ki saram Bu gün sonsuz, hasret oldu ______ DENİZ _TAYANÇ1