Teveccüh Edince Vazife Bitti

TEVECCÜH EDİNCE VÂZİFE BİTTİ

Hava ihtilâfi beynine vuran
Temmuz sıcağına kar dedi, bitti
İbrahime karşı çarmıhı kuran
Benim ilâhlığım zor dedi, bitti

Musâ hem acıyı hemde cefâyı
Birlikte yaşadı önce sefâyı
Beşâret eyleyerek Mustafâ’yı
Ümmeti olmağı ver dedi bitti

İsâ hiç ateşte bişen yemedi
Nerde benim yerim yurdum demedi
Ahmaklara karşı söz söylemedi
Dünyâda yaşamak zor dedi bitti

İnsânlık icâbı edilmez rahat
Birbirine zıttır dakika sâat
Tek Âllâhü Tealâ’dan mürâ’ât
Veli kullarına var dedi bitti

Dünyâ emri hakla gel dediğinden
Gelirken ağlayıp gülmediğinden
Fenâda kimseyi bilmediğinden
Melek! sinesine kor dedi, bitti

Bend oldu, münkirlik saltanatına
Binmedi, dört kollu cansız atına
Otuz üç yaşında Semâvâtına
Teveccüh edince vazife bitti

Sora sora Bağdat bulunur imiş
Bu söz benim değil, atalar demiş
Echeli cühelâ hayâyı yemiş
Sür eşeği yakın bor dedi, bitti

Gurbettir atılan adım arası
Kısmet ola ki menzile varası
Göz akının ortasıyla karası
Ekvâtor arası bir dedi bitti

Okumayan hayvan denilmiş doğru
Deve okumuyor, bak boynu eğri
Şuursuz beyine iblisten çağrı
Putin’e moderin çar dedi, bitti

Hukukun gaspını onbeş temmuzda
Müşâhade etti turp, erik, muzda
Bir çuvalda, akrep ile domuzda
Bunları besleyen tor dedi bitti

Yirmi yedi mayıs, On iki eylül
Devrildiğinden mi eyledi melûl?
Bunlara muhatab olanlar alil
Göz açınca körlük, ahmaklık bitti

Nezdinizde iblisi kahredecek
Mü’mine cehennem göstermeyecek
Cennetteki köşklere iletecek
Bir KUR’ÂN bir Sünnet var dedi bitti

Mü’mine müslüman vaizim diyen
Buşhla haçlı savaşını yeğleyen
Sonra ABD’ye sefer eyleyen
Asalak nankörler, hainler bit’ti

Kelâmı Kadîm-i minberden yere
Fırlatıp atmıştı tam iki kere
Müslümânlık nere! hadûluk nere:
Bu münâfık iki ayaklı it’ti

Basar ile seyrederken cihânı
İSLÂMİ diyor ki: nemrutlar hanî?
Kılavûz eyledi, canlı Kur’ân-ı!
Sıratta Hâbîbim nûr dedi, bitti