Tevbe Şiiri - İbrahim Halil Kaya

Karanlık gecelerde

Gecenin bir vaktinde

Kelimeler söylenir hece hece

Anlamaz ki beni kimse

Yapayalnız bir şekilde

Ben böyle olmamalıydım

Günahlarımla perişanım

Yatmaya çalışıyorum

Ama uyuyamıyorum

Günahlarımın üstünü örtemiyorum.

Çünkü

Takip eden biri var

Gören biri var

İşiten biri var

Evet işte;

“Allah azze ve celle “

Ya Rabbi!

Bana şah damarımdan yakınsın

Kullarına nasihatın

Günahlara girmeye sakınsın

Çünkü

Çetin bir azap var.

Ya Rabbi!

Günahlarım çok

Yüzüm yok

Kapına gelmeye

Utanıyorum

“ Ey bizim Rabbimiz,

Kendimize yazık ettik.”

Şeytanın tuzaklarına kandım

Nefsime uyup ta yolundan saptım

Yalan dünyanın zevklerine daldım

Af makamına sığındım.

Geldim huzuruna

Açtım ellerimi semaya

Pişmanlık ve perişanlık

Günahlarımla sığınırım affına

Korkudan vücudum titrer

Yaşlarla dolu bu gözler

Dilimden dökülür bu sözler

Ya Rabbi!

Bir gün olsun ümidimi kesmedim senden

Ne olur merhametini esirgeme üzerimden

Pişmanlık ve perişanlıktır halimden

Başlayan bu sözlerden

Ve devam eder

Ya Rabbi! cürmüm ile geldim sana

Yakışmazsa da bu kul affına

Beni yalnız bırakma

Hıçkırıklarla gözyaşları doludur sana

Affet Allahım, hatalarımı bağışla

Beni kendi halime bırakma

Gözü yaşlarla dolu ağlayış

Huzuruna yakışmaz bu haykırış

Ya Rabbi!

Ben böyle olmamalıydım

Ben pişmanım

Ben pişmanım denilir ya

Ve kendiliğinden geçilir

”Ben Allah’tan korkuyorum” Hz Yusuf gibi

Geçer yüreklerde bu kelime inci

Tevbemi meleklerin sana taşırken

Merhametine muhtacım

Günahlarımla perişanım

Ben böyle olmamalıydım

“… tevbemi kabul et,

Çünkü tevbeleri en çok kabul eden

Ve hakkıyla esirgeyen sensin.”

Ey Resul! Sana atılan taşlar var ya

Yüzüme atılsaydı da

Artık kirli ellerimle

Yüzümü kapatmazdım

Yaralı yüzüme ve günahlarımı

Peygamber elleriyle tevbemi sunardım.

Ah bu zaman şüphesiz ahir zaman

İyilikler ve kötülükler yapan

İmanlı görünen imansızlar olan

Hiç biri boşuna değil biri cennetine

Diğeri cehennemine sebeptir.

Hıçkırıklarla ağlayış yaşlarla dolu gözler

Ve devam eder

Sana kul olamadım

Elli boş, kalbi kara, yüzü kara geldim

Affına geldim

lûtfuna geldim

Sana geldim

Ya Rab!

Af makamına sığındım, geldim huzuruna

Beni de affeyle sen en büyüksün, rabbim affet

Merhametine geldim, beni de bağışla

Dağ gibi günahlarla geldim, merhametinle affet.

Rabbim!

Eğer af etmeyeceksen

Hz İbrahim’in atıldığı ateşte yanayım

Öyle yanayım ki kül olayım

Külümü rüzgârınla sal uzaklara

Huzuruna gelmeye utanıyorum

Günahlarımla perişanım

Ben böyle olmamalıydım

Ey yedi kat göğün ve üzerine gölgesini yaydığı her şeyin Rabbi olan Allah’ım!

Ey yedi kat yerin ve onun üzerinde yaşayan her şeyin Rabbi olan Allah’ım!

Ey şeytanların ve onların yoldan çıkardığı bütün nefislerin Rabbi olan Allah’ım!

Ey rüzgârların ve onların uçurduğu eşyaların Rabbi olan Allah’ım!

Sana yalvarıyorum, sana yalvarıyorum Rabbim.

Sana sığınıyorum tevbemi kabul eyle Allah’ım!

Senden başka bana kim yardım edebilir.

İbrahim Halil Kaya