Tevazu Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Tevazu, gönüldeki derinlik,
Bir çiçek gibi açan her an.
Yürekte gizlenen incelik,
Gösterir insanın gerçek yüzünü.

Dalların bükülür rüzgarla,
Tevazu, gururun karşıtıdır.
Gökyüzüne bakar bir kuş gibi,
Altında alçakgönüllülüğü taşır.

Dağlar büyük, ama tevazu daha büyük,
İnsanı yücelten bir erdemdir.
Gönlünde yıldızlarla dolu,
Gururun esiri olmadan yaşar.

Tevazu, su gibi akar gönülden,
Yüksek dağları aşar engelsiz.
Bir çiçek gibi eğilir başı,
Büyüklük, küçüklükte değil, içseldir.

Tevazu, bir kıyafet gibi değil,
Gönlün süsü, hayatın nakışı.
Altın kadehlerde içilmez belki,
Ama tevazu kalpte değerlidir.

Küçüklük değil, büyüklükte saklı,
Bir insanın asıl değeri orada.
Gururun gölgesinde kalmaz,
Tevazu, insanı ışığa kavuşturur.

Bir yıldız gibi parlar gecede,
Karanlığı aydınlatır yürekte.
Tevazu, insanı daha güçlü kılar,
Büyük olmak, gönülde özgür kılar.