Utandı kendini çekti geriye,
Kalmadı yürekte yağı eriye,
Feleğin çilesi geçti seriye,
Ömrünce ağladı bir gün gülmedi!
İsmini deyince kızardı yüzü,
Edebine uygun söyledi sözü,
Sanki alev alev yanmıştı közü,
Hep güzel düşündü kötü bilmedi!
Eline alınca kâğıt kalemi,
Görseydin ondaki derdi elemi,
Kapattı gözünü gördü alemi,
Yazdığını hiçbir zaman silmedi!
Güzelliğe verdi her dem kendini,
Dizginledi her an yendi fendini,
Unutmadı asla verip andını,
Söylediler fakat gaza gelmedi!
Gönlünü ferah tut her zaman engin,
Kaybolmaz böylece bulunur dengin,
Dertli bak bu gönül ne kadar zengin,
Mütevazılıği elden salmadı!
Erdemli-29.04.2017-Cumartesi
Cafer AksayKayıt Tarihi : 2.5.2017 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mütevazılığın güzelliğini kaleme almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!