Tenezzül dikeninden sakınıp parmağını,
Kibirle kaf dağının gölgesine saklanma.
Yükseğin safrasından düş ki; yücelsin yürek.
İnsan olmak muradı, tevazu olsa gerek.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
oldukça manidar. ama insan çoğu kez tamamıyla kurtulamıyor bencillikten.
Evet; insan neyden yaratıldığına sık, sık dönüp bakmazsa ve ana maddesinin ayağı altında çiğnediği kara toprak olduğunu der-hatır etmezse, tevazu ve mahviyet denen nimetleri elde etmekten, elde ise muhafaza etmekten mahrum kalır!
Güzel ve hikmetli bir dörtlük omuş kardeşim!
Binlerle tebrikler eder yeni çalışmalarınızda başarılar dilerim.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta