Hayatımı söz yapsam
Kendime çöker yıkılırım
Kör olası sargılar
Ne de işemiştim yaramın üstüne
Sızladınız da, boy verdim
Gizleyemediniz beni
Bir güle verir iken demini
Afeti tuttunda, aftan yırttın
Ne kolayda sırıtırsın
Yılışıkta durursun
Yeşil üstüne çimen takarken
Ömrü sade, ömrü bade, ömrü kaide?
Bir tutulmamdır
Zülfü yâre dokunan, saçın telinden
Uzarda uzar gümanlar; lakin
Cennet bile bedavadır
Bir kadavra gibi isen şeyhin elinden!
Bre yaren...
Demini verir
Nerendir haren
Beş onun, keleşinden
Üç beş boş boğazın beleşinden
Bizde taşlar tevatürken mütevatir
Sanışıyız ki, birikiş bahir
Olamaz ise kendilik hoptan
Erkânı, soydan soptan
Benzeştirilir zahir
Bulunmazından cevahir
Herkesten az fazla!
Bir buçuk desem, bir de değil
Kurtarmaz iken, zevahir
Kalaylı desem, suyu içilmez
Cam desem, ışığı geçirmez
Baş desem, ağır değil
Duyuyor desem, sağır değil
Avazınla bağır desem, bağır değil
Kiralık bir kulak, bir söz, gözle meyil
Bizde güzel, olmazlarda başlar
Bizde aşlar, ağzı yakarda
Tevatürken mütevatirden haşlar
19.09.2009
Keleş: Burada, alakasız işlerden, benzeşen kutsallıklarla imgeler yaratanlar anlamına
Bahir: Deniz-bahriyeli denizci
Tevatür: sözün ağızdan ağza yayılması
Mütevatür: anlatıcılar yolu ile nakledilen söylemler.
Kayıt Tarihi : 14.12.2009 10:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!