Tetiğe Dokunmadan Öldürdüm..*

karanlık..
ışığa muhtaç beklersin
oysa güneş bu kez doğmayacak
“doğu”dan akıp da gelmeyecek
bilirsin
insan güneş kadar aşık değildir dünyaya
karşılıksız sevmemiştir
ne onu, ne de içindekilerini
ışığını cömertçe sunmayacaktır insan
tetiğe dokunmadan binlercesini öldürecektir
ama bunun farkında bile olmayacaktır
sanacaktır ki mezara girince ölür insanlar
sanacaktır ki bir tek onun kalbi vardır
kırılan, incinen, altüst olan
paha biçilmez düşler kurabilen
bir tek onun kalbi vardır
ipeksi, asi ve mavi
oysa her insanda vardır bir kalp
kırılan, incinen, yaralanan
aldatıldığında kahrolan
sevildiğinde yücelen
evet, herkesin bir kalbi vardır

karanlık..
ışığı beklemiyorum artık
tetiğe dokunmadan öldürdüğüm
tüm insanlardan özür diliyorum
şimdi vicdan zindanlarında
karanlığın çığlıklarını dinliyorum
kulaklarımı kapasam da sesleri susturamıyorum
affedin beni
bağışlayın cinayetlerimi…