Teşup Şiiri - Dursun Özden

teşup

akdağ ve yeşilırmak
benim de yoldaşım
kusursuz ve sessiz
horozla uyanmak
tanrıçalar adına
ah vay canına

kuyudan su çalardı
fırtına tanrısı teşup
kolu bacağı savruk
kuduruk tanrı ejder
dağlar ırmaklar titrer

destan yazar avrasya-amasya
mustafa kemal’e güneşe aya
çağın fırtınası- firari rüzgar
sesimin ilk sedası ilkbahar
son öptüğüm dağ yosunu
dudağımda çiçekler açar
kiraz zamanı ve elma alı
ılıktı kutsal her öpücük
uçuşan çiçek imgeleri
arı balı allıturna-yoleri
öfke kömür-tütün sarı
meryem’in göz yaşları
mey yolu mayın döşeli
kükreyen ipeksi ırmak
buz keser geceyi kışlak
mevsimlerin anlamı ne
gölgesi uzun süresi kısa
ikindi güneşi hasatta yine

rüzgar anadolu ekini biçer
aynada su saçlarını paklar
hangi kral eline su döker
aşk gözü bağlı iri kelebek
şiirin pençesi ateşten yürek
terkedilmiş sofra-masal evi
saklı endemik cennet çiçeği
yık altın küreyi mevsimsiz
kuruyunca gözyaşını kanırt
alın yazını-şiir defterini yırt

anka kendi gözünü oyar mı
tüy mü-tüf mü yangın poleni
ey fırtınalı aşk-zencefil sarısı
örselenmiş acının kuşu kederli
teşup yitik -dağlar ırmaklar yaslı
turkuvaz borabay-elmasiye-baraklı
herşene burcunda sevi sancağı allı-aklı
gölbeyli olgun başak-savrulur-mavi yaba
gökay lala baba -vur kendini kutsal şaraba

dursun özden
taşköprü-amasya