Tespih Şiiri - Alaaddin Emre

sen
yaşarken gözlerini kapatan hayata
buruşuk günler yaşayan
ütüsüz acılar giyinmiş
yürürken nahoş anılarınla
kolay varamazsın atmadan yüklerini
sıcak iklim sokağına

ipi kopmuş bir tespihin
boncukları gibi dökülüp dağılıyoruz
tespihböceği gibi yaşıyoruz
sen orada
ben burada
ikimizde nemli ortamda

bana dedin ki
uykum geldi
bende dedim ki
yat uyu

sağır dilsizi oynadık sonra
ardından saklambaç

bekliyorum
penceremin önüne konan güvercin
bir haber mi getirecek diye

dur bakalım
geçip giden zaman
ne getirip ne götürecek

yine de
eline küpeçiçeği düşerse
rüzgâra sor
kim gönderdi diye