Teslimiyet Şiiri - Ayşe Uçar

zaman su
sarışın denizlerin üstünden havalanıp
pencereleri yüz yüze bakan evleri teğelleyip eteğine
bir ağaç annesinin gövdesine filizlerini sarmalayarak
gecenin siyah zülüflerini atıp omuzuna
şehrin kirli çoraplarını kedilerin patilerine
giydirip akarken

s o n s u z l u ğ a

günlerin ayların yılların arasında
şaşkın ayaklarımın parmakuçlarını kıra kıra
yaralarıma tuz basa basa her şeye küskün
her şeye suskun soylu yalnızlığımın gölgesinde
ufak büyük günahların çetelesini tutturup
hesabı kesip defteri yırtıp

u y u t u r u m öksüz benliğimi

yudumlaya yudumlaya ateşin hârını
korlaşır içimdeki yangın körükleye körükleye hüsranları
yenilgilerime sarılıp acziyetime tutunup
ruhuma giydirdiğim bedenimin teslimiyet
bayrağını
göndere
çekip

b e k l e r i m vaktimi

uçurum melekleri
döne döne savrula savrula pervane etrafımda
herkes bilmeli herkes inanmalı ki
araf’ta hiç büyümez açmaz
gül fidanları

25022024
11:04