Teslimiyet Şiiri - Fatih Necdet Kasapoğlu

Yüreğimi çıkarıp atmışım sokaklara
dilencilerle dost olmuşum
yorgan misali örtmüş üzerimi karanlık.
Fikirden ve düşüceden yoksun bırakılmışım
hasretin adı sen, sessizliğin adı ben olmuş.
Bir uzak diyarlarda firarisin
ben kapılar ardında kilitli
Başımı kaldırmama fırsat yok.
Gökyüzüne, gülyüzüne bakamıyorum.
Hayal kurabileceğim bir yer hayal etmişim.
Bir savaş meydanından farksız yüreğim, kanlı ve ürkek.
Cesaret masallardaymış meğerse.
Hiç bir rüzgar uçuramamış hayallerimi bir uçurtma misali.
Ağır gelmişim bu hayata
atamamışım üzerimden kader denilen yükü
ve açılamamışım hiç kimseye ağlayana kadar
menzilden hiç cıkmamışım
hep ateş altında yaşamışım.
Sevdan pimi çekilmiş bir bomba
ve elimde tutmaya takatim kalmamış artık.

Kör düşlerim yolunu bulamıyor
serzenişlerim sessiz ve soluksuz
haykırışlarımı duyan olmamış.
Sevmek yasak ağlamak suç olmuş.
Göz yaşlarımı saklamışım hep.
Oysa bir nefesinle kanatlanırdı sevdamız.
Gökyüzünde kuşlar gibi özgür olmak
yüzüne dokunmak
uçsuz bucaksız diyarlara aşkımı haykırmak
Gün gelir belki bir gün
belki bir gün doğan güneşle beraber yeşerir yeniden ümitler.
Belki bir gün yeniden güneşe bakar sevdamız.

Sevdalar hükmetmiş yüreğime.
Yalnızlıklar içinde azınlık kalmışım
uzanamamış yüreğim ellerimden öteye.
Herşey seni hatırlatır olmuş.
Göz yaşlarını yağmış yağmurlar.
ve rüzgarlar taşımış kokunu.
Günahım neydi Allahım
kurtar şu aciz kulunu.