Kopuyorken içimde isyanın fırtınası
Beynimde yankılanıp fikirler tantanası
Kara bulutlar gibi ruha çökerken keder
Boğuyorken zihnimi o vücutsuz gölgeler
Altında ezilirken şüphe denilen yükün
Bir güneş gibi doğdu ufuktan 'Kün feyekün'
Öyle bir kudret var ki 'Ol deyince oldurur'
Sadece bu söz bile tüm boşluğu doldurur.
Anladım ki kurtuluş, mutlak teslimiyetmiş
Varlık, dünyadan kopuş; servet, samimiyetmiş.
Kayıt Tarihi : 25.4.2015 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!