Teslimiyet Şiiri - Muammer Gündüz

Son söz teslimiyet oldu
Zaman merhametsiz ilerliyordu artık
Kendinden emin usul usul
Gözler çaresizliğe bakıyordu umutsuzca
Tanrı yol vermişti karanlığa ve acıya
Güneş dağılıyordu kaçıyordu ırağa
Oyun kuralına göre oynanıyordu
Yaşananlar can pazarını andırıyordu
Doğa bu acıya ayak uyduruyordu
Kabus zamanla birlikte yol alıyordu
Verilen teselli,-kaderden kaçılmaz- oluyordu
Geride, paramparça yüreklerden ağıtlar kopuyordu
Anlaşılmaz, neydi bu?
Tanrı vaz mı geçmişti insanlardan
Yoksa bırakıp gitmiş miydi sonsuza kadar
Kapılar ardına kadar kapanıyordu
Gün içinde gece, gece içinde gün yaşanıyordu
Son söz teslimiyet oldu ölüme
Ölüm kalleşçe çekip alıyordu
Kendinden emin ve merhametsizce