Teslimiyet Şiiri - Gönül Kadın Dildar

Gamzenin gülücük kıyısında
Dolu dizgin hayallerin, ben kuytusunda
Dudakların buruk kıvrımında,
Ağlayan kahkahada,
Saklı bahçenin gül kokusunda, asılı kalmışım.
Korku dokumuş sevdam,
Gelecek ilmeklerinin sırrında.
Meltem yeli düşmüş sana, bana
Emanet etmişiz günü, geceyi zamansızlığa.
Oysa gökkuşağım tek renk
Tütünün bilmediğim tadı damağımda
Mutluluk vurgunu yanaklarım,
Göz yaşlarım ise, savruk birer kurşun,
Saplanıyor bir geçmişe, bir yarınlara.
Sende başlayan yol,
Yerde kalan kan olmuşum.
Kırılmış çoktan kalem.
Her yere saçılmış hecelerimi toplamalıyım.
Ten kokuyor bu gece düşler, utanmalıyım.

Mum dibine ışık vermiyor,
Gölgelerimi yakıyorum, içe susmuş yansımada
Ve alev alıyor kaderim, çakan kibritle
Yok oluyorum, adını koyamadığım aynada.
Ayık ruhum, zorluyor uyuyan beynimi
Kılıfsız hayatın, kefenli bedeni eriyor
Aklım gönlüme, bir türlü ermiyor.
Daralmış boğazımda sıkışıyor kelimeler.
Çalınan gözlerimde, yağmur kokulu bilmeceler
Kendini çözüyor, sürgün duygularda.
İçindeki ışığın yalnızlığında, kayan yıldız
Dudaklarımda sürgün kor
Mangalda ateş,
Tende Cehennem üşüyor.
Çalınacak yeni aşklara gebe,
Yırtılmamış düşlerin bekçisi ay,
Alacakaranlık tan da kayboluyor.
Kınından çıkıyor yalnızlığın mahşeri.
Bir tele daha ak düşüyor
Gün, ebedi aşkı güneşle vuslat
Şair, saklı bahçedeki anahtara tutsak…

Neş’e Dildar 24.06.2010. / 4,12