Ah ulan hayat.
Aldın ya beni de önüne
serseri bir yaprak misâli.
Yordun be, yoruldum be,
direnmiyorum artık,
nasıl istersen öyle es,
savur, sürükle istediğin gibi.
İster meltem ol okşa tenimi,
ister fırtına ol devir gövdemi ağaç misali,
ister hortum ol kaldır göklere
ve hiç bırakma bir daha,
istersen vur yere beni.
Direnmiyorum artık dedim ya!
haydi yap, yap dilediğini.
Ne kadar direndiysem olmadı çünkü,
geçmedi yolculuğum,
geçmedi istediğim gibi.
24. 2. 2003 – Pazartesi / Saat:11.00
Abdurrahman ÖzdemirKayıt Tarihi : 7.12.2006 10:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdurrahman Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/07/teslimiyet-16.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!