Teslimiyet Şiiri - Mucize Şiirler

Teslimiyet

Bir gün, ansızın,
zamanın kapıları aralandı,
ve iki ruh,
yüzyıllardır susan kalbin en derin yankısında
birbirini buldu.

Ne gözler aradı o anı,
ne eller çağırdı,
her şey, sessiz bir fısıltıyla
kaderin ipliklerinden örüldü.

Bir bakış,
göğün yıldızlarını yere indirdi,
bir gülüş,
karanlığın kalbinde güneşi uyandırdı.

Sanki dünya
onlar için yeniden doğdu.
Rüzgâr dindi,
zaman eğildi önlerinde,
ve aşk,
kendini saklayan sır olmaktan çıkıp
en çıplak hâliyle
kalplerine aktı.

İki ruh,
yabancı bedenlerdeki dost seslerini tanıdı,
unutulmuş bir şarkının ezgisi gibi
birbirine karıştı.

Ne dün vardı artık,
ne yarın,
sadece anın kutsallığı…
Sonsuzluğun ince perdesi
bir dokunuşla aralandı.

Ve onlar,
hiç beklemedikleri bir anda,
yeryüzüne ait olmadıklarını anladılar;
çünkü aşk,
bir sınır değil,
bir kavuşma değil,
bir hatırlayıştı:

Aynı ateşten doğduklarını,
aynı gökten süzüldüklerini,
aynı kalpte tamamlandıklarını
hatırlayıştı.

Teslim oldular.
Birbirlerine değil yalnızca,
aşka,
kendilerini yeniden var eden o kudrete.

Ve o günden sonra,
her nefesleri
birbirinin yankısı,
her adımları
birbirinin yolu oldu.

Çünkü bazı ruhlar,
tüm evrenin sessizliğiyle
birbirine emanet edilir.
Ve onlar,
tam da beklenmedik bir anda,
bunu hatırlayanlardır

Söz : Mucize