Teslim Abdal Şiirleri - Şair Teslim Abdal

Aklını başına döşür,
Göz vardır bu gözden gayrı
Müslümanın dört şartı var,
Oruçdan namazdan gayrı

Sen özünü kulluğa sal

Alem sele gitse sana nolacak,
Ağlama kuyuda gül Ali derler.
Hocam yitirmeden seni bulacak,
Doğru bize karşı gel Ali derler.

Doğruluban hayır işden gelirken,

Dağdan taştan günahım çok
Aman Ali'm sen bilirsin
Kerem eyle yüzüme bak
Aman Ali'm sen bilirsin

Günahım kararı kaçtı

İpdida yapılmış onun yapısı,
Aman Hasan Dede car sende kaldı,
Orda yatar evliyanın hepisi,
Aman Hasan Dede var sende kaldı.

Abdulvahab derler, bir görülmez erdir,

Arzulamış gelir koca Bağdad'ı
Şah Süleyman başı telli geliyor
Yardımcısı ola oniki imam
Önü sıra serdar Ali geliyor

Yüz bini birden der Allahım Allah

Aşnamdan ayrıldım yamandır halim
Adettir aşıkın hali böyle olur
Yar aklımı aldı, çevirdi başın
Mecnun dedikleri deli böyle olur

Şu aşkın ateşi bağrımı yaktı

Bağlandık on iki denge,
Üçyüzaltmış dal üstüne,
Akıl indirdi bir henge,
Hak'la rahmet kel üstüne.

Aşk ile olmuşam evlat,

Başım denk yara rast geldi,
Ben cömert gördüm Allah'ı
Kula ihsanı bal imiş,
Hakk'ı zatından billahi

Çağırdım aşka getirdim,

Dünyanın çivisi koptuğu zaman,
Bende çağırayım Teslim Abdal'a
Şehitler teşerrif ettiği zaman,
Ben de çağırayım Teslim Abdal'a.

Dünyada gerçekler karardı bustu,

Benim bu sözlerim her daim sana,
Bir yuva yapıp da göçer imişsin.
Haklı nefeslerim kar etmez sana,
Buyruk okunurken kaçar imişsin.

Yazık senin endamına boyuna,