Teslim Şiiri - Görkem Bağçivan

Merhaba dedim seni anladım dedi
Öyleyse teslim oluyorum, Pes! doğrusu

Ses bombası düştü yüreğime. Kısık değil ama eskisi kadar da hırıltılı değil ses. Ses tellerin zedelenmiş diyor hasta bakıcı adam. ikna oluyor saf yüreğin. Dört bin ayet okunuyor ardına. Dört yüz kere sure hatim ediliyor, kırk dört kez de salavat getiriyor tanıkların. Cenazenin ortasına dikiliyor senin gibi saçları olan adam. O adamın gösterisi bitene kadar insanlar gülüyor, sonra kavuğu bir başka adama teslim ediyor. İmam diyorlar buralarda adına. O tüm görevi ciddiyetle yapınca gülenler utanıyor gibi ama hepsi değil gözümle gördüm hepsi değil. Bir şeyler okuyan beyefendi vakfediyor toprağa. Bir testi su ile mersinleri ekiyorlar cennet bahçelerine. İnanç tabi, insan inanınca şeytana bile kanıyor. Bunu daha önce de konuştuk , korkarım korkardı ölümden. İnsan korkunca o kadar gülünç olur mu? Bir hikayesi var artık şimşeğin. Çaktığında yorganın altında seni anlatacağım, haberin olsun arkandan konuşmayı bırakmadım.

Orada mısın, duydum dedi
Konuşmayı kısa kesti, etkilendim doğrusu

Gördünüz mü nerede olduğunu söylemedi yine. Bilmediğim şeyleri sormamaya işte böyle başladım. Rüzgar aynı ise hangi kavim başına büyük bir bela aldı ?
Oysa serinliği de var ağaçların gölgesinin. İnsan anlıyor vallahi anlıyor çocuklar. Sevdirir kendini şeytan tüyü var. Bir şeyler mırıldanır hiç bir şey bilmiyorsa. Bilmiyorsa sen de öğrenemiyorsun o başka. Cenaze töreninde siyah gözlüklerimi evde unutunca ağladığım belli oldu. İlk katıldığım törende çok daha meraklı olurdum dürüst olmak gerekirse panik ederdim kendimi. Ama içeride bir yerlerde hiçbir şeyi umursamadığın bir vahiy geliyor sanki. Bir anda boşluk kaplıyor ve gökyüzünün bir dirseği olsa keşke diyorsun, dayandın dayanmadım sabret meselesi değil
Zaten aklın varsa Allah'a inanırsın. Çöküyor dizlerin ve her yer düz oluyor, dağlar eriyor, kıyamet yakınlaşıyor, yanan yüreğinde . Düşününce haa ! diyeceksin.

Bir şey var dedim özledin mi
Güldü geçti, kokladı kıyafetlerimi

Öyle severdi, söylemeyi beceremediğinden. Bütün erkekler hep aynısınız klişesini yapmayalım diye mezarının başında dedim son 4 ayeti. Seni çok seviyorum Baba. Ben diyebildim biraz geç oldu ama dedim değil mi? İmam senin annenin adını sormadan önce söylemeye çalıştım. Ruhuna karış karış toprak atarken iyi bir şey yaptığını düşündüler, Canın olmadığını o an fark ettim. Yokmuşçasına , olmamış gibi ... Ben kıyamadım kıymadım. Bıraktık tekbirlerle , dua ile.
Bıraktın bir cümle ama içi nasihat bin musibet
birçok hikaye
iki emanet
Bu dünya senin olsaydı
Ne aciz kalırdı insan. Bize bıraktıklarını borç bildim öyle yaşadım
Selametle...