117.
Sigarayı doğduğumdan beri fark edip (babam sağ olsun) orta okulda içime çekmeden içer gibi yapıp, lisede ciddi ciddi içmeye lise sonunda da paket taşımaya başladım. Kaba bir hesapla yirmi yıldır düzenli olarak yaptığım tek şeyin sigara içmek olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Başka hiçbir şeyde sigara içtiğim kadar istikrarlı olamadım. Yirmi yıldır neredeyse her sabah güne sigarayla başladım. Evden sokağa her adım atışımda mütemadiyen iliştirdim kendisini iki dudağımın arasına. Hayatımın büyük kısmı bocalamalarla ne yapacağımı bilememelerle geçti benim. Bocalamadığım ve şaşmaz bir kararlılıkla yerine getirdiğim tek ritülelim oldu benim sigara içmek. Anahtarımı, cüzdanımı, kimliğimi hatta zaman zaman kendimi bile yanıma almadan sokağa çıkmalarım olmuştur sıklıkla. Ama sigarasız, asla.. Olsa olsa paket bitmiştir ve bakkala sigara almaya gidiyorumdur. Canım sıkkınken, mutluyken, hiçbir şeyken.. Her türlü ruh halime eşlik eden tek varlık sigara oldu. Yavaş yavaş öldürüyor olması dışında da hiçbir zararını görmedim.. Kendi kendime ilan ettiğim 4 Nisan Dünya Sigara günümü kutlayıp keyifle bir sigara yakmanın haklı gururunu yaşıyorum canım insanlar...
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
