Tesellinin Tükenişi.. (düzyazı)

Hep sana 'seni seviyorum' demeyi arzuladım ve yığdım arzuları kalbime,teker teker yok ettim,yok saydım,yok yere aşıktım zaten,yokluğunda yaşadım,yokluğuna yandım,yokluğunda tükendim ve tükettim yokları...
Şimdilerde ' teselli ' kelimesini yeni öğrendim..Ağlayan çocuğu,yaşlı teyzeyi,ayakkabı boyacısını, simitçiyi teselli ediyorum.Onlara hayatın güzel yüzünü (!) ,yoksuz yüzünü gösteriyorum.Mavilik diliyorum onlara, umuttan hediyeler veriyorum.Kimi zaman ellerinden tutuyorum beraber koşuyoruz,kimi zaman da dertlerini çalıyorum, ortak oluyorum acılarına...
Bugünlerde kendimi yaşama kaptırdım.kitaplar okuyorum, sinemaya gidiyorum,mistik takılıyorum, dostlarla buluşuyorum..derken geçiyor hayat ama sanırım bunlarda tesellinin hayatıma girişiyle ilgili,belki de bunlarda buluyorum teselliyi..
Yok hayır aslında ben ayakta kalbilmenin savaşını veriyorum desem daha doğru olacak..
Başka uğraşlar olunca hayatımda ölüm gelmiyor aklıma, yorgun düşüyorum akşamları! Çarçabuk dalıyorum uykuya,rüyalarımsa karmakarışık..! Senli günlerim geliyor da aklıma, yaşadığımız bir şeyin benzeriyle karşılaşınca,eziliyorum,büzülüyorum...Kendimi toparlayamıyorum,tokat yemiş gibi kalıyorum ortada..sarsıyor beni çevremdekiler,kendime geldiğimde yanaklarım ıslak, hıçkırıklar ayyuka....
Acaba sen bensiz ne yapıyorsun? Teselli kelimesi girdi mi hayatına? Belki başka sevgilerde buldun teselliyi, belki de yaşama kaptırdın kendini...Kim bilir belki senin de simitçiyle muhabbetin vardır, farkındayım bunlar da teselli...? ?
Ben ne zaman kopsam hayattan, hemen seni düşünüyorum, o kadar sen olmuşum ki,o kadar benden geçmişim ki..Ne teselli yetiyor ne de hayatın akışı! Artık ağır bir yükle yaşıyorum..Ve dönüp geleceğin, gelip aynı hataları yapmayacağımız günü bekliyorum..Ama başka bir sevgiye kapıldığım, senin kapıldığını duyduğum gün, işte o gün yokları da alıp buralardan gideceğim....

05.07.2003