Teselli yalanların ağlayışları

sokaklar;
şimdi seni hatırlatır durmadan.
İnan buna;
sözünde hiç biri durmayacak.
Köşe başı yalan söyledi
“vallahi hatırlatmam “ derken..
Ben o'nun gözlerinden anladım.

Titredi elleri kaldırımların;
Bastığın yerleri hemen belli etti.
Kızardı yanakları bindiğin otobüsün,
Beni görünce kontrolünü kaybetti..
Sızlandı bir anda o sokak tabelası;
İnan o rüzgarda çıldırasıya sallandı.
Durmadı sözünde hiçbirisi;
Söyledikleri düpedüz yalandı.

Ellerini vedaya sallarken;
Ve son bakışında;
O serseri gözlerini kaçırırken benden;
Deli ayrılığa şahit olan ne varsa
Hepsi yalan söyledi yüreğime.
Giydiğim o elbise;
Hediye ettiğin saatin,
O kurşun sözlerimiz bile.

Güya unutacaktı benden önce;
Seni gören;
İzini süren her nesne.
Yalan söylediler,
biliyordum.
Ve ben zaten;
Senin o sessiz gidişinde;
Bunun için ağlıyordum...

(Ankara 2005)