Teselli Ümidinde Şiiri - Mehmet Çiftci

Neler yaşamıştım neler görmüştüm
Çok yıprattı yüreğimi bu son vals
Gücünü kaybetti ayaklarım
Omuzlarım ağır yük altı çöküklüğünde
İki büklüm bedenim
Göz kapaklarım dargın birbirlerine
Zift karası gecelerde
Afakanlar gırtlaklıyor durmadan
Paramparça rüyalarımı

Tebessümün aksini yaşıyorum
Önümü göstermiyor bana gözlerim
El yordamıyla yürümeye çalışıyorum

Zamansız gelen bahar, çok geç gelen bu sevda
Ters yüz etti her şeyi
Yağmaladı gündüzümü gecemi

Satranç tahtasında piyon oldum
Sevgilinin elinde
O her zaman şah yaptı
Bense her seferde mat
Yine de vaz geçmedi gönül
Öyle aksi inat öyle inat

Bilmiyor mu sanki
Ömür boyu gözlerimin sağanak halinde yağacağını
Özlemin öldürürcesine boğacağını
Biliyor … biliyor da o da çaresiz işte

Bilmez mi hiç rüyaların yerden yere vuruşunu
Bilmez mi hiç sevgilinin gizli gizli gülüşünü
Bilmez mi hiç vuslatın bir hayal oluşunu
Bilir bilir ama dinlemiyor, söz geçmiyor gönüle
O teselli ümidinde göreceği bir gün ile