Teselli Boşuna Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Yok bunca acılarımın dermanı,
Yok yaralarımın ilacı.
Bulutlar küsüp gitti uzak diyarlara,
Göçmen kuşlar bile küstü gitti uzaklara.
Aciz olmasaydım şimdiye çoktan yok ederdim kendimi
Öylesine zavallı koydu ki bu hayat beni.
Irgat oldum dertlerin türlüsüne,
Bir isyan bile edemedim, çaresi yok diye.
Geceler sığındım halimi elden saklıyor diye,
Yağmurlara sarıldım gözyaşımı gizliyor diye.
Kâğıda döktüm içimi, yüreğimi
Korktum ses vermedim isyan olur da
Yaradanım gücenir diye.
Şişeler vurdum kendimi ta dibine kadar
Adım ayyaşa çıktı, kim takar?
Sigara can yoldaşım oldu;
Ben onu yakarım, o da bendeki hüzünleri,
Teselli boşuna bundan gayri.
Sen yoksun, sevdiğine gitmişsin,
Yıllarımı, ömrümü bana düşman etmişsin
Ben iki hecelik adını kazarken gönlüme
Sen beni çoktan terkeylemişsin.
Yok aramam bundan sonra bir çare,
Teselli boşuna, ben ses vermem ne çare..