Üstüme Gelme Çeşme Şiiri - Dinmez Er

İntihar öyküleri yazdım.
Ölümün ilk adımlarında gördüklerimi,
Burun kıvıranları, büzülmüş dudakları,
Ne inandılar, ne beğendiler.
Aşk şiirleri bir numaraydı.
Övgüler sığmaz oldu sayfalara.
Az konuşan çok düşünen biri olmuştum,
İnadına yazıyor, yazıyordum.

Başımı sokacak bir dam almaya yetmedi param.
Çeşme’de nohut oda, bakla sofa,
Ben gibi bir emekliden bir evcik kiraladım.
Penceremin karşısı asri (?) mezarlık,
Sıra, sıra serviler, çamlar, sedir ağaçları,
Gerilerde Çeşme limanı, yüreğimi yakan adalar.

Simsiyah devasa bir bulut geldi birden,
Çöktü Çeşmenin üzerine bir gümbürdedi.
Yağmur kaçakları pencerelerin ardında,
Buğulu camlara resimler çiziyorlar,
Cemal Süreya, denli aşk sözleri döşüyorlardı.
Kimseler yoktu ıslak ve sessiz sokaklarda,
Bir ben kaldım ortalık yerde hareketsiz.
Bir gören olsaydı o halimi, sorsaydı;
Niye ıslanıyorsun durma ortalık yerde öyle!
Utanırdım, bir güler bir ağlardım,
Başımda huni, ağzımda emzik olmasa da
Umurumda değil varsın deli sansınlar,
Bilirsiniz deliler hiç umursamazlar hallerini,
Onlar hayatı tiye alıp ıskalayanlar.

Bazen zaman gibi Çeşme’de üstüme gelir.
Nefes almak, denizin kokusunu içime çekmek isterim.
Başıboş kalabalıklardan ıssızlığa,
Kakafoniden, gürültüden, sessizliğe sığınırım.
Gecelerin karanlığı ilaç olur, öğretir,
Siyah bir tesellinin rengidir.

Dinmez ER / Çeşme / 2017. 02. 15 /

Kakafoni: Kulağı tırmalayan hece ve seslerin peş peşe sıralanması veya tekrarlanması, boş konuşmalar.