Teşekkürler Rüzgar Şiiri - Özlem Saba

Her şey büyüyor, değişiyor ve gelişiyordu…
Rüzgâr bile estiği gibi durmuyordu.

Sonra dedim ki kendi kendime;
Ben bu hikâyenin hiç bir yerinde yokum!

Ve seyirci kalmışım tüm olana bitene.
Kıyıda, kenarda, köşede...

-Sanki bir şeytan üçgeninin içinde…

Akan su olmak,
Dingin bir su olmaktan daha evlaymış.
Su durduğu kapta kokabilir,
Ya da çürüyebilirmiş.

Beklenmeyen Tsunami’ler,
Yontabilirmiş sert kayaları.

Ve yonttuğu gibi onları,
Yontabilirmiş insanları, fırtınalı hayatlar...

İnsan, şartlarının zorlaşmasıyla değil,
’temelinin yıkılmasıyla’ değişirmiş.

Teşekkürler rüzgâr,
Bana bu büyük sırrı verdiğin için...